Λίγο πριν τις διακοπές, εκεί που νομίζεις πως έκανες τι βασικό σου χρέος με το να αγοράσεις εισιτήρια και είσαι με το ένα πόδι στο καράβι (ακόμα και αν αργεί η μέρα της αναχώρησης) αποκτάς κάποιο πρόβλημα με την υγεία σου.
Κάτι τέτοιο έχει συμβεί σε μένα.
Δεν με ταλαιπωρεί με οποιοδήποτε δυσάρεστο τρόπο αλλά συνεχίζεται να υφίσταται εδώ και 3 εβδομάδες. Το χρονικό διάστημα που έχω αυτό το πρόβλημα υγείας ήταν που με προβλημάτισε και με ώθησε να ψάξω να βρω γιατρό.
Όμως τι γιατρό;
Οπότε ξεκίνησα με δερματολόγο. Έκατσα στην ουρά στις 7:00 το πρωί έξω από του Συγγρού και εξετάστηκα στις 10:00 (γρήγορα έκανα κιόλας). Η γιατρός δεν μπορούσε να αξιολογήσει την πάθηση και αφού της ζήτησα ποιάς ειδικότητας γιατρός θα έπρεπε να με εξετάσει, μου επανέλαβε πως η κατάσταση δεν αξιολογείται.
Αυτοί οι Έλληνες γιατροί έχουν 3 λέξεις στο λεξιλόγιό τους που τις χρησιμοποιούν “by default” για πάνω από 3 περιπτώσεις. Η μία από αυτές είναι «δεν αξιολογείται».
Έκανα λοιπόν κι εγώ από μόνη μου την διάγνωση και αποφάσισα πως ο επόμενος γιατρός θα είναι ορθοπεδικός. Το ΚΑΤ εφημέρευε και ήξερα που θα ήταν λιγάκι δύσκολο να εξεταστώ σε εφημερία μίας και εξετάζονται μόνο οι ετοιμοθάνατοι, ή οι ακρωτηριασμένοι.
Πήγα λοιπόν από την Μιχαλακοπούλου στο Μαρούσι με την θερμοκρασία να φλερτάρει τους 40 βαθμούς. Ήμουν εξοπλισμένη με καπέλο, «ειδικό» άσπρο φορεματάκι που αερίζεται (ναι, είχε και ανεμιστήρα, τι αστείο… μμμ), με το νεράκι μου στην τσάντα.
Φτάνω στο ΚΑΤ (και μου αρέσουν τα νοσοκομείααααααα… πάααααααααρα πολύ), πάω στα εξωτερικά ιατρεία και ζητώ νούμερο για εξέταση.
Δεν μου δώσανε νούμερο διότι έκριναν πως η κατάστασή μου δεν ήταν τόσο επείγουσα ώστε να χρειαστεί εδώ και τώρα να εξεταστώ. Εκείνος που έκανε την διάγνωση δεν ήταν γιατρός, μήτε νοσοκόμα. Ήταν ο σεκιουριτάς! Ναι! Αυτός που μου έκανε την διάγνωση και έκρινε πως επειδή δεν είναι ακρωτηριασμένο το χέρι μου δεν έχω το δικαίωμα να εξεταστώ σε νοσοκομείο του ΙΚΑ που δίνω από την πρώτη μέρα που εργάστηκα στην ζωή μου τον μισό μισθό μου, ήταν ο Security Man!
Αιφνιδιάστηκα!
Δεν ήξερα τι να πω. Όταν κιόλας θέλεις να ξεμπερδεύεις με ένα χαζό θέμα υγείας και ξαφνικά βρίσκεις μπροστά σου τον Security M.D. (μου θυμίζει το House M.D.) δεν σου ‘ρχεται να βρίσεις αυτόματα. Μετά, στην επιστροφή, στον δρόμο βρίζεις και μετά σε παίρνουν για τρελό.
Λένε πως στην Ελλάδα ό,τι δηλώσεις είσαι. Θα ήθελα να αλλάξω αυτό το γνωμικό: «Ότι θέλεις να είσαι, είσαι». Δεν είναι ανάγκη να το δηλώσεις.
Και με τις υγείες μας!