ECOFARM

Τον τελευταίο καιρό απείχα από τις υποχρεώσεις μου όπως την ανανέωση των δικτυακών τόπων www.aka-acid.com και www.console-gamez.com λόγω του ανασχεδιασμού του βασικού μου τόπου www.cybertronical.com

Μέσα σε έναν μήνα περίπου, ανασχεδίασα, έκανα τον προγραμματισμό σε πλατφόρμα flash αλλά και είχα όλη την ώρα στο νου μου τα ζωάκια του Cybertronical. Κάντε μία βόλτα στην φάρμα και τα σχόλια δικά σας...

www.cybertronical.com

Βία χωρίς σεξ... μα τι παιχνίδι είναι αυτό;

Η τεχνολογία αναπτύσσεται ολοένα και περισσότερο στον κόσμο των παιχνιδιών. Τα γραφικά γίνονται ακόμα πιο εντυπωσιακά προσθέτοντας λεπτομέρειες στον σχεδιασμό των χαρακτήρων, φυσικούς φωτισμούς στους περιβάλλοντες χώρους και ρεαλιστική κίνηση που σε αφήνει με το στόμα ανοιχτό.
Αν το παιχνίδι έχει και καλό gameplay τότε γίνεται επιτυχία! Το στοιχείο της βίας είναι απαραίτητο εφόσον στο παιχνίδι μπορείς να καταφέρεις να κάνεις ό,τι δεν μπορείς στην πραγματική ζωή. Μπορείς να χρησιμοποιήσεις μαγεία, να κατακρεουργήσεις τέρατα και εξωγήινους, να διαλύσεις με την γροθιά σου τα μούτρα του αντιπάλου σου και να κάνεις σεξ! Ναι, στα παιχνίδια μπορείς επίσης να παρευρεθείς σε ερωτική πράξη.
Πριν από κάποια χρόνια το Fable ήταν ένα παιχνίδι - σταθμός για τα χρονικά της Microsoft. Στο παιχνίδι ο gamer μπορούσε να αναλάβει αποστολές, να σκοτώσει εχθρούς αλλά και να αγοράσει σπίτι, να παντρευτεί και τέλος να κάνει έρωτα στην γυναίκα του με σκοπό... τί άλλο; το κέρδος. Αν έκανες σεξ με την γυναίκα σου στο Fable η σύζηγός σου σε αντάμοιβεί με όπλα.
Πρωτίστως κυκλοφόρησε ένα παιχνίδι της Acclaim που λεγόταν BMX XXX το οποίο δεν ήταν μόνο προσομοιωτής ποδηλάτου BMX αλλά οι χαρακτήρες του κυκλοφορούσαν στους δρόμους topless. Το παιχνίδι γενικότερα δεν είχε απολύτως καμία επιτυχία (την οποία στήριζε πάνω στο γυμνό) λόγω του κακού gameplay και των πρωτόγονων γραφικών του.
Μετά όμως ήρθε το Dead or Alive Xream Beach VolleyBall. Το παιχνίδι ήταν η χαρά του "ματάκια". Τα κορίτσια του DOAX φορούσαν αποκαλυπτικά μαγιό και εσώρουχα τα οποία μερικές φορές κάλυπταν οριακά τα επίμαχα σημεία. Το παιχνίδι κέρδισε το κοινό για τα εκπληκτικά του γραφικά και το κατά πολύ ρηχό gameplay.
Για το PlayStation 2 είχαν κυκλοφορήσει μόνο στην Ιαπωνική αγορά κάποιοι τίτλοι με καθαρά σεξουαλικό gameplay. Ένα από αυτά είναι και το xxxHolic: Watanuki no Izayoi Souwa το οποίο αποσύρθηκε.
Πέρα του προφανούς, στα παιχνίδια όπως και στις ταινίες δεν μπορείς να έχεις μόνο βία χωρίς σεξ. Στο God of War για το PS2 σε κάποιο σημείο του παιχνιδιού ο Kratos συνευρίσκεται σε ένα σεξουαλικό όργιο στο οποίο αν "ανταποκριθεί" στις ανάγκες των γυναικών μπορεί να μαζέψει πολλούς πόντους για να συνεχίσει το παιχνίδι (red orbs). Το ίδιο σχήμα χρησιμοποιήθηκε στο God of War: Chains of Olympus για το PSP.
Ενημερωτικά, αυτά τα παιχνίδια αναφέρονται σε κοινό άνω των 17 χρονών (Mature Audience).
Όμως ένα παιχνίδι που περιέχει και σεξ πάντα προκαλεί στο να το αγοράσει ο gamer. Το "αποκαλυπτικό" έχει γίνει απαραίτητο στοιχείο εφόσον σε όλα τα παιχνίδια υπάρχει έστω μία γκόμενα με "πλούσια" χαρίσματα.
Μπορείτε να επιλέξετε από τα κολλητά μπλουζάκια της Lara Croft μέχρι το "φουστάνι" (ο θεός να το κάνει φουστάνι) της Gloria στο Devil May Cry 4 και από τις σιλικονούχες γκόμενες του DOAX 2 μέχρι τις κρυφές σκηνές του Grand Theft Auto San Andreas.
Όλα είναι ευπρόσδεκτα στα παιχνίδια αρκεί να συνοδεύονται από το σηματάκι της ESRB ώστε να προστατεύονται τα παιδιά μας (λέμε τώρα).

ΑΑΑ: Αιτία, Αποτέλεσμα, Αντίδραση

Απεργίες, η ΔΕΗ προχωρά σε διακοπές ρεύματος, τα σκουπίδια που έχουν πάρει την μορφή και το μέγεθος του λόφου του Λυκαβηττού έχουν δώσει κίνητρο στα τεράστια τρωκτικά που ζουν στους υπονόμους να βολτάρουν στους δρόμους της Αθήνας. Απεργίες στον ΗΣΑΠ στο Μετρό, στα νοσοκομεία. Κλειστοί οι δρόμοι από τις διαδηλώσεις με τους οδηγούς να σιχτιρίζουν τους διαδηλωτές, τους τροχονόμους, την νταλίκα που αποφάσισε να μπει στο κέντρο στη μία το μεσημέρι και τα πούλμαν που διπλοπαρκάρουν στο Σύνταγμα μεταφέροντας έκπληκτους τουρίστες...

Ναι, ο κόσμος έχει τρελαθεί. Βγαίνει στους δρόμους και βρίζει τους συνανθρώπους του, πετάει τα σκουπίδια του από το μπαλκόνι του διότι στο κάτω - κάτω όπου και να τα βάλει παντού σκουπίδια έχει. Όμως πάνω από όλα γκρινιάζει. Γκρινιάζει για τους λογαριασμούς που πληρώνει, για την αύξηση της ΔΕΗ κατά 20%, για το Ε9, για την βενζίνη, για την ακρίβεια σε όλα τα προϊόντα και τέλος για τα χρέη του. Γκρινιάζει για τους διαδηλωτές που τον εμποδίζουν να πάει στην δουλειά του, για το ρεύμα που του κόψανε λόγω της απεργίας, για τα σκουπίδια που βρίσκει στην εξώπορτά του.

Όμως έτσι κάνει μόνο ένας Έλληνας... γκρινιάζει χωρίς να βλέπει γιατί συμβαίνουν όλα αυτά τα δεινά. Το χειρότερο είναι πως τα τηλεοπτικά κανάλια τροφοδοτούν αυτή την γκρίνια με περισσότερη παρουσιάζοντας τραγικές καταστάσεις ασθενών που τους κόπηκε το ρεύμα και δεν είχαν οξυγόνο, εικόνες από σκουπίδια στα σχολεία και έξω από τα νοσοκομεία απλώς και μόνο για να αυξάνεται η αρτηριακή πίεση του Έλληνα.

Διότι δεν φταίνε ούτε εκείνοι που δεν μαζεύουν τα σκουπίδια, ούτε εκείνοι που τα πετάνε, ούτε εκείνοι οι "προβοκάτορες" που θέλουν να κλείσουν τους δρόμους για να διαδηλώσουν.

Κοιτάμε το αποτέλεσμα και όχι την αιτία.
Η αιτία είναι το ασφαλιστικό.

Οι εργαζόμενοι της ΔΕΗ και οι υπεύθυνοι καθαριότητας της πόλης μας απλώς ζητούν οι άνθρωποι να παραμείνουν στα ένσημά τους τα "βαρέα και ανθυγιεινά". Δηλαδή αν κάποιος πρέπει να έχει ένσημα για ανθυγιεινή εργασία ποιός θα πρέπει να είναι αυτός; Ο εφοπλιστής;
Τόσα χρόνια ο Ελληνάρας δεν διαμαρτυρήθηκε ποτέ του όταν του έφαγαν τα λεφτά από το ΙΚΑ, τώρα γιατί γκρινιάζετε κύριε Έλληνα για τα σκουπίδια;

Γιατί δεν βγαίνετε κύριε νέο Έλληνα στους δρόμους για να απαιτήσετε καλύτερη σύνταξη μετά από κάποια λογικά χρόνια εργασίας;

Εκείνοι που είχαν βγει στους δρόμους το '73 και φάγανε ξύλο και σφαίρες πιστεύετε πως δεν είχαν να χάσουν τίποτα;
Το μέλλον τους εξασφάλιζαν, το δικό τους και των παιδιών τους, το δικό μας.
Κι εμείς τι κάναμε με αυτό το μέλλον;
Το διασφαλίσαμε ή μήπως γίναμε αδρανείς και σαθροί διότι βρήκαμε νόημα σε αυτή τη ζωή: να δουλεύουμε για να καταναλώνουμε.
Και πόσο πια μπορούμε να δουλεύουμε; Διότι πλέον δεν εργαζόμαστε για να χτίσουμε κάτι στο μέλλον. Ποιό μέλλον; Αφού ό,τι μπαίνει στην τσέπη, φεύγει σε λογαριασμούς, κοινόχρηστα, ρεύμα, δόσεις...
Αφού δεν υπάρχει μέλλον για εμάς, τότε τί κάνουμε για το μέλλον των παιδιών μας; Θα σας πως αμέσως τί κάνουμε. Γκρινιάζουμε για τις απεργίες της ΔΕΗ, για τα σκουπίδια, για την κίνηση για τις δόσεις της κάρτας και ξαναψηφίζουμε τους ίδιους που έκλεισαν τον φεγγίτη (διότι ούτε πόρτα ούτε παράθυρο υπάρχει πλέον) για το μέλλον μας και των παιδιών μας.
Το χειρότερο δεν είναι αυτό όμως. Το χειρότερο είναι πως αν και όλα αυτά είναι αποτελέσματα κάποιας πολιτικής, ή επιλογής της οποίας είμαστε υπεύθυνοι αλλά πάνω από όλα δυσαρεστημένοι, είμαστε όλοι μας αδρανείς. Κανείς από τους ιδιωτικούς υπαλλήλους, από τους έχοντας μία μικρή επιχείρηση, από όλους εμάς που ο φεγγίτης σφραγίστηκε για τα καλά δεν αντιδρά.
Τί ακριβώς έχει γίνει; Το έχουμε πάρει απόφαση πως θα λειτουργούμε υπό το καθεστώς αποφασίζω και διατάζω και το μόνο που μας μένει είναι να γκρινιάζουμε;

Αντιδράστε, οργανωμένα.

Αυτές οι αλλαγές στον χώρο του ασφαλιστικού, απαξιώνουν τον Έλληνα πολίτη που εργάζεται καθημερινά και προσφέρει ένα μεγάλο κομμάτι του μισθού του στα ασφαλιστικά ταμεία.
Αντιδράστε για να μην ζήσετε στην εξαθλίωση μετά από 30 χρόνια διότι μέχρι τότε, ούτε κεκτημένα θα έχετε, ούτε σύνταξη θα έχετε (στο "έχετε" βάζω κι εμένα μέσα). Αντιδράστε βρε παιδιά, οργανωμένα χωρίς βία και διαπληκτισμούς και αν δεν είσαστε οργανωμένοι, οργανωθείτε, φτιάξτε σωματείο μην είσαστε έρμαια της κάθε πολιτικής διότι η δημοκρατία δεν υφίσταται.

Υ.Γ.: Να ξέρετε έστω ένα πράγμα, οι απεργοί και όλοι οι απεργοί κάνουν τις κινητοποιήσεις τους με ένα πολύ σημαντικό τίμημα. Τις ημέρες της απεργίας δεν παίρνουν μεροκάματο. Ίσως αυτό να ευαισθητοποιήσει μερικούς…

Το πνίγεις το κουνέλι;

Μεσημέρι Σαββάτου, έξω συννεφιά και υγρασία. Είχα ολοκληρώσει τις υποχρεώσεις μου στο σπίτι. Ο σκύλος ήταν κατουρημένος, τα πιάτα πλυμένα, τα λαχανικά στο ψυγείο έτοιμα να μεταμορφωθούν σε ένα υπέροχο ιμάμ κι εγώ με διάθεση να κάνω την βόλτα μου στα παιχνιδοράφια του Media Markt αναζητώντας τα κουνέλια του Rayman 2 για το Wii.
Βάζω στο ipod τους Monster Magnet και τραβάω για την εξόρμηση στα μαγαζιά (στο κάτω - κάτω μόλις είχα πληρωθεί).
Στον όροφο με τα παιχνίδια κονσολών, χάζευα τα εντυπωσιακά εξώφυλλα με τις εκπληκτικές εικονογραφήσεις σε διαφορετικά χαρτιά, με πέντε και έξι χρώματα στο τύπωμά τους όμως πουθενά, μα πουθενά δεν υπήρχαν καινούρια παιχνίδια για το Wii. Πού είναι το Metroid Prime; Οέο; Πού είναι ο Βάγκνερ; Οέο; Λοιπόν για να τα κάνω λιγάκι πιο λιανά, στα ράφια Wii Oriented δεν υπήρχε απολύτως τίποτα από παιχνίδια του τέλους του 2007 και του 2008.
Δεν υπήρχαν καλά – καλά ούτε χειριστήρια! Μόνο κανά δυό κονσόλες. Ασφαλώς το Rayman Raving Rabbids 2 δεν υπήρχε ούτε κατά διάνυα. Θεώρησα πως μετά τις γιορτές οι γονείς των παιδακίων τα σηκώσανε όλα καθώς υπάρχει ένα μικρό χρονικό διάστημα που παρατηρείται έλλειψη στα προϊόντα Wii.
Άιντε, δεν πειράζει...
Μετά από δύο εβδομάδες, έκανα την ίδια εξόρμηση και παρατήρησα την ίδια θλιβερή κατάσταση στα ράφια του καταστήματος. Ε, σκέφτηκα πως θα έγιναν αλλαγές παιχνιδιών και γι αυτό υπάρχει ξανά έλλειψη γνωρίζοντας το πόσο προσιτή είναι αυτή η κονσόλα και τα παιχνίδια της.
Πέρασαν άλλες δύο εβδομάδες. Ξαναπληρώθηκα. Με χαρά και σιγουριά έκανα την ίδια εξόρμηση που είχα κάνει τις προηγούμενες φορές σκεπτόμενη πως το Σ/Κ θα παίζουμε με τον αντρούλη μου και την παρέα μας τα κουνέλια του Rayman. Τζίφος. Ερημιά. Δεν υπήρχε τίποτα. Απολύτως. Ούτε Mario Kart, ούτε Rayman, ούτε Metroid, ούτε Endless Ocean παρά μόνο ένα παιχνίδι Barbie… (μπλιαχ).
Παθαίνω παράκρουση. Παίρνω τηλέφωνο τον ευπρεπή και αξιοσέβαστο φίλο μου WhiteYoshi για να με ενημερώσει ως Nintendo Master (τς τς τς) τί σ!@#! γίνεται με τα παιχνίδια του Wii. Μου απάντησε με μία φυσικότητα (προφανώς θα τον έχουν ρωτήσει άλλες 100 φορές το ίδιο πράγμα) πως το εργοστάσιο της Nintendo δεν προλαβαίνει να παράγει τόσα παιχνίδια με την ζήτηση που υπάρχει. 
Πάντως κουνέλια δεν έχω δει ακόμα (αν και τα έχω παίξει – τρελό γέλιο) και τα γενέθλιά μου πλησιάζουν (κλείνω τα 22 εχρμ) παιχνιδάκι δεν έχω (κλαψ, λύγμ).
Φίλε White Yoshi, κράτα μου ένα παιχνίδι μέχρι τις 20 Μαρτίου να έχω να παίζω εκείνη την ημέρα με τους φίλους μου...
Βέβαια, σιγά μην έμενα χωρίς παιχνίδι αυτό τον καιρό, εφόσον τερμάτισα (αγκομαχώντας... με την Ποκαχόντας) το εκπληκτικό Devil May Cry 4 για το 360 και τώρα ασχολούμαι με την κονσολίτσα της Sony (PSP) και το God of War Chains of Olympus εναλλάξ με το φοβερό PataPon.