Λίγο πριν τις διακοπές, εκεί που νομίζεις πως έκανες τι βασικό σου χρέος με το να αγοράσεις εισιτήρια και είσαι με το ένα πόδι στο καράβι (ακόμα και αν αργεί η μέρα της αναχώρησης) αποκτάς κάποιο πρόβλημα με την υγεία σου.
Κάτι τέτοιο έχει συμβεί σε μένα.
Δεν με ταλαιπωρεί με οποιοδήποτε δυσάρεστο τρόπο αλλά συνεχίζεται να υφίσταται εδώ και 3 εβδομάδες. Το χρονικό διάστημα που έχω αυτό το πρόβλημα υγείας ήταν που με προβλημάτισε και με ώθησε να ψάξω να βρω γιατρό.
Όμως τι γιατρό;
Οπότε ξεκίνησα με δερματολόγο. Έκατσα στην ουρά στις 7:00 το πρωί έξω από του Συγγρού και εξετάστηκα στις 10:00 (γρήγορα έκανα κιόλας). Η γιατρός δεν μπορούσε να αξιολογήσει την πάθηση και αφού της ζήτησα ποιάς ειδικότητας γιατρός θα έπρεπε να με εξετάσει, μου επανέλαβε πως η κατάσταση δεν αξιολογείται.
Αυτοί οι Έλληνες γιατροί έχουν 3 λέξεις στο λεξιλόγιό τους που τις χρησιμοποιούν “by default” για πάνω από 3 περιπτώσεις. Η μία από αυτές είναι «δεν αξιολογείται».
Έκανα λοιπόν κι εγώ από μόνη μου την διάγνωση και αποφάσισα πως ο επόμενος γιατρός θα είναι ορθοπεδικός. Το ΚΑΤ εφημέρευε και ήξερα που θα ήταν λιγάκι δύσκολο να εξεταστώ σε εφημερία μίας και εξετάζονται μόνο οι ετοιμοθάνατοι, ή οι ακρωτηριασμένοι.
Πήγα λοιπόν από την Μιχαλακοπούλου στο Μαρούσι με την θερμοκρασία να φλερτάρει τους 40 βαθμούς. Ήμουν εξοπλισμένη με καπέλο, «ειδικό» άσπρο φορεματάκι που αερίζεται (ναι, είχε και ανεμιστήρα, τι αστείο… μμμ), με το νεράκι μου στην τσάντα.
Φτάνω στο ΚΑΤ (και μου αρέσουν τα νοσοκομείααααααα… πάααααααααρα πολύ), πάω στα εξωτερικά ιατρεία και ζητώ νούμερο για εξέταση.
Δεν μου δώσανε νούμερο διότι έκριναν πως η κατάστασή μου δεν ήταν τόσο επείγουσα ώστε να χρειαστεί εδώ και τώρα να εξεταστώ. Εκείνος που έκανε την διάγνωση δεν ήταν γιατρός, μήτε νοσοκόμα. Ήταν ο σεκιουριτάς! Ναι! Αυτός που μου έκανε την διάγνωση και έκρινε πως επειδή δεν είναι ακρωτηριασμένο το χέρι μου δεν έχω το δικαίωμα να εξεταστώ σε νοσοκομείο του ΙΚΑ που δίνω από την πρώτη μέρα που εργάστηκα στην ζωή μου τον μισό μισθό μου, ήταν ο Security Man!
Αιφνιδιάστηκα!
Δεν ήξερα τι να πω. Όταν κιόλας θέλεις να ξεμπερδεύεις με ένα χαζό θέμα υγείας και ξαφνικά βρίσκεις μπροστά σου τον Security M.D. (μου θυμίζει το House M.D.) δεν σου ‘ρχεται να βρίσεις αυτόματα. Μετά, στην επιστροφή, στον δρόμο βρίζεις και μετά σε παίρνουν για τρελό.
Λένε πως στην Ελλάδα ό,τι δηλώσεις είσαι. Θα ήθελα να αλλάξω αυτό το γνωμικό: «Ότι θέλεις να είσαι, είσαι». Δεν είναι ανάγκη να το δηλώσεις.
Και με τις υγείες μας!
Ωραίοτατα... Να είναι δηλαδή τίποτα σοβαρό, να στο κάνει και επέμβαση ο Σεκιουριτας - μια χαρά.
ΑπάντησηΔιαγραφήAnyway, συνέχισε τις εφημερίες (μέχρι να βαρεθείς και να πας να τα σκάσεις σε έναν ιδιωτικό γιατρό) μπας και γλυτώσεις απο την ενόχληση...
Εγώ πάντως, γι' αυτό δεν πάω σε νοσοκομεία για μικροπροβλήματα - η ενόχληση να μιλήσω μαζί τους είναι μεγαλύτερη απο την ενόχληση που νιώθω..
Όταν αντιλαμβάνομαι πως δίνω στο ΙΚΑ κάθε μήνα κοντά 600 ευρώ για να έχω τέτοια εξυπηρέτηση, αν πάθω τίποτα σοβαρό τί ακριβώς πρέπει να δώσω;
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο εξωφρενικότερο όλων είναι πως ακόμα και άλλη ασφάλιση να είχα (ας πούμε δημοσιογραφική) πάλι στο ΙΚΑ θα έπρεπε να πληρώνω ένα ποσό κάθε μήνα. Δηλαδή το ΙΚΑ δεν πληρώνεται και «συντηρείται» μόνο από τους ασφαλισμένους του αλλά από όλους τους ασφαλισμένους που εργάζονται στην Ελλάδα. Βέβαια το ποσό που πληρώνει ένας ασφαλισμένος στο ΤΣΠΑΘ ας πούμε, είναι σχετικά μικρό, της τάξης των 30 ευρώ. Όμως φαντάσου πόσα πολλά μικροποσά μαζεύονται από όλους τους εργαζόμενους που δεν έχουν ασφάλιση ΙΚΑ;
Είναι κάτι σαν τους λογαριασμούς της ΔΕΗ. Πληρώνεις ελάχιστα για τις κιλοβατώρες που κατανάλωσες και πληρώνεις (υπερδιπλάσια) το ποσό που αναλογεί στην ΕΡΤ.
Αυτή η τακτική έχει μόνο έναν χαρακτηρισμό: «Νταβατζιλίκι».
Βέβαια, δεν γεννηθήκαμε χθες!
Όμως κάτι τέτοιο δεν σημαίνει πως θα το ανεχόμαστε.
Εφόσον δεν έχουμε την δυνατότητα να σταματήσουμε να πληρώνουμε, τουλάχιστον να ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ να λαμβάνουμε τις υπηρεσίες για τις οποίες ξεπαραδιαζόμαστε!