Τα μυαλά που επινόησαν ένα σωρό εφευρέσεις που στην εποχή τους άγγιζαν αποκλειστικά την σφαίρα της επιστημονικής φαντασίας, από τον Ιούλιο Βερν μέχρι τον Steven Spielberg, πού να ήξεραν πως οι φανταστικές τους ιστορίες θα γίνονταν πραγματικότητα.
Το υποβρύχιο του Ιουλίου Βερν από το βιβλίο του 20.000 Λεύγες Κάτω από τη Θάλασσα, οι ψηφιακές κορνίζες του Minority Report, η εικονική πραγματικότητα από το βιβλίο “O Νευρομάντης” του William Gibson και τα ταξίδια στο διάστημα από τα βιβλία του βιοχημικού συγγραφέα Isaac Asimov είναι πλέον αληθινά κομμάτια της καθημερινότητά μας. Μας μένει τώρα η Μηχανή του Χρόνου του H. G. Wells.
Παρατηρώντας από αυτή την σκοπιά την γέννηση της τεχνολογίας και την εξέλιξή της νιώθω ένα ανεξήγητο δέος για το μέλλον της καθημερινότητάς μας.
Ίσως σε λίγα χρόνια να μπορούμε να έχουμε ηλεκτρικά πιρούνια και κουτάλια (που δεν θα χρειάζονται πλύσιμο), ή για να εργαστούμε δεν θα χρειαστεί να κινούμε τα μέλη μας, μία μηχανή θα διαβάζει τις εντολές που θα δίνουμε, ή ακόμα θα μπορούμε εμείς οι γυναίκες μέσα σε 3΄΄ να βάφουμε τα νύχια μας με το χρώμα που επιθυμούμε (βλέπε την ταινία του Luc Besson, Πέμπτο Στοιχείο).
Θα έπρεπε να φοβόμαστε το τεχνολογικό μέλλον;
Η γνώμη μου είναι πως ναι, θα έπρεπε να φοβόμαστε αυτό το μέλλον όσο εντυπωσιακό και να φαντάζει. Διότι όταν πλέον η τεχνολογία θα μας εξυπηρετεί απόλυτα στην καθημερινότητά μας (την εργασία μας, την σίτισή μας, την επαφή, την διασκέδασή μας) τότε δύο πράγματα θα έχουν συμβεί.
1. Θα έχουμε απομακρυνθεί ο ένας από τον άλλον. Θα νιώθουμε λιγότερο, θα εργαζόμαστε περισσότερο και θα καταναλώνουμε ακόμα περισσότερο.
2. Δεν θα υπάρχει τίποτα που θα μας θυμίζει τον πλανήτη μας όπως ήταν τον 20ο αιώνα (ζώα, πουλιά, χώμα, δέντρα, νερό).
Σαν υποκατάστατο των πάντων (όπως είναι τώρα τα συμπληρώματα βιταμινών που καταναλώνουμε αντί να τρώμε ένα φρουτάκι της προκοπής), τα τεχνολογικά επιτεύγματα θα είναι πλέον όχι πολυτέλεια αλλά υποχρεωτική ανάγκη.
Εκείνο που με φοβίζει ακόμα πιο πολύ είναι πως αφού ακόμα δεν έχουμε χωνέψει την καθημερινή χρήση της τεχνολογίας (αγορές μέσω internet, η χρήση του GPS, η χρήση των προηγμένων πλέον κινητών τηλεφώνων), το μέλλον πώς θα το αντιμετωπίσουμε;
Το υποβρύχιο του Ιουλίου Βερν από το βιβλίο του 20.000 Λεύγες Κάτω από τη Θάλασσα, οι ψηφιακές κορνίζες του Minority Report, η εικονική πραγματικότητα από το βιβλίο “O Νευρομάντης” του William Gibson και τα ταξίδια στο διάστημα από τα βιβλία του βιοχημικού συγγραφέα Isaac Asimov είναι πλέον αληθινά κομμάτια της καθημερινότητά μας. Μας μένει τώρα η Μηχανή του Χρόνου του H. G. Wells.
Παρατηρώντας από αυτή την σκοπιά την γέννηση της τεχνολογίας και την εξέλιξή της νιώθω ένα ανεξήγητο δέος για το μέλλον της καθημερινότητάς μας.
Ίσως σε λίγα χρόνια να μπορούμε να έχουμε ηλεκτρικά πιρούνια και κουτάλια (που δεν θα χρειάζονται πλύσιμο), ή για να εργαστούμε δεν θα χρειαστεί να κινούμε τα μέλη μας, μία μηχανή θα διαβάζει τις εντολές που θα δίνουμε, ή ακόμα θα μπορούμε εμείς οι γυναίκες μέσα σε 3΄΄ να βάφουμε τα νύχια μας με το χρώμα που επιθυμούμε (βλέπε την ταινία του Luc Besson, Πέμπτο Στοιχείο).
Θα έπρεπε να φοβόμαστε το τεχνολογικό μέλλον;
Η γνώμη μου είναι πως ναι, θα έπρεπε να φοβόμαστε αυτό το μέλλον όσο εντυπωσιακό και να φαντάζει. Διότι όταν πλέον η τεχνολογία θα μας εξυπηρετεί απόλυτα στην καθημερινότητά μας (την εργασία μας, την σίτισή μας, την επαφή, την διασκέδασή μας) τότε δύο πράγματα θα έχουν συμβεί.
1. Θα έχουμε απομακρυνθεί ο ένας από τον άλλον. Θα νιώθουμε λιγότερο, θα εργαζόμαστε περισσότερο και θα καταναλώνουμε ακόμα περισσότερο.
2. Δεν θα υπάρχει τίποτα που θα μας θυμίζει τον πλανήτη μας όπως ήταν τον 20ο αιώνα (ζώα, πουλιά, χώμα, δέντρα, νερό).
Σαν υποκατάστατο των πάντων (όπως είναι τώρα τα συμπληρώματα βιταμινών που καταναλώνουμε αντί να τρώμε ένα φρουτάκι της προκοπής), τα τεχνολογικά επιτεύγματα θα είναι πλέον όχι πολυτέλεια αλλά υποχρεωτική ανάγκη.
Εκείνο που με φοβίζει ακόμα πιο πολύ είναι πως αφού ακόμα δεν έχουμε χωνέψει την καθημερινή χρήση της τεχνολογίας (αγορές μέσω internet, η χρήση του GPS, η χρήση των προηγμένων πλέον κινητών τηλεφώνων), το μέλλον πώς θα το αντιμετωπίσουμε;
Εγώ είμαι το "'Εκακτο Παράρτημα " στα λινκ σου? Ήξερα ότι χρειάζομαι ένα πιο cool όνομα από το "ΈκΤακτο Παράρτημα" που ήδη έχω αλλά δεν περίμενα να είναι τόσο απλό :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσον αφορά το ποστ σου για την τεχνολογία. Γενικά πιστεύω ότι περισσότερο έχει να κάνει με το πως επιλέγει κάποιος να τη χρησιμοποιήσει παρά με το ποιο επίτευγμα της είναι διαθέσιμο.
Όπως και να έχει όσο μεγαλώνουμε και οι ζωές μας γίνονται πιο πολύπλοκες και πολυάσχολες, τόσο λιγότερο χρόνο έχουμε να δούμε κριτικά τα πράγματα και να αξιολογήσουμε τι πραγματικά χρειαζόμαστε και τι όχι...Δυστυχώς από ένα σημείο και μετά ζούμε για να καταναλώνουμε μου φαίνεται και δεν καταναλώνουμε για να ζούμε...
Πάντως όπως και να έχει , έχει και πολλά καλά, δες το Wii ας πούμε χα,χα,χα.
Καλό βράδυ!