Η σπείρα της ζωής

Η χθεσινή είδηση μου ήρθε κατακέφαλα. Σήμερα το πρωί την έψαχνα στο in.gr στις πρώτες ειδήσεις, και τη βρήκα μέσω του ευρετηρίου.
Η Κομισιόν, εξέδωσε οδηγία προς τα κράτη μέλη για την άρση του εργασιακού 8 ώρου. Σκοπός της Ε.Ε. είναι η καθιέρωση (και επέκταση) του εβδομαδιαίου ωραρίου σε 65 ώρες διατηρώντας το δικαίωμα του εργαζόμενου (option out) που εργάζεται πάνω από 10 εβδομάδες στον ίδιο εργοδότη. Οι Υπουργοί απασχόλησης της Ε.Ε. αποφαίνονται πως ο εργαζόμενος μπορεί να αρνηθεί το δικαίωμα αυτό νόμιμα.
Η χώρα μας μαζί με την Κύπρο, το Βέλγιο, την Ουγγαρία και την Ισπανία απείχε από την ψηφοφορία αντί να την καταψηφίσει.
Μπορείτε να βρείτε το αντίστοιχο άρθρο εδώ: http://www.in.gr/news/article.asp?lngEntityID=909085

Αυτό που με προβληματίζει είναι:

1. Ποιός εργοδότης δεν θα επιθυμούσε οι υπάλληλοί του να εργάζονται περισσότερο και με τον ίδιο μισθό;
2. Ποιός εργαζόμενος θα επιθυμούσε να εργάζεται περισσότερο, πάλι με τον ίδιο μισθό;
3. Γιατί η κυρία Πετραλιά δεν καταψήφισε την οδηγία και απείχε;
4. Αν υπάρξει και αντίστοιχη αύξηση του μισθού στο 65ωρο ποιά θα είναι αυτή και ποιός είναι ο βασικός μισθός σύμφωνα με την οδηγία της Ε.Ε.;
5. Ποίος εργοδότης θα αποδεχθεί το δικαίωμα του υπαλλήλου του να μην εργάζεται πάνω από 48 ώρες την εβδομάδα και δεν θα τον απολύσει για να προσλάβει κάποιον που είναι πρόθυμος να εργαστεί «νόμιμα» 65 ώρες.
6. Οι εργαζόμενοι σε καταστήματα, οι συμβασιούχοι, οι ιατροί – νοσοκόμοι, οι πιλότοι των αεροπορικών εταιριών, οι οδηγοί λεωφορείων αν επεκτείνουν το ωράριό τους δεν βάζουν σε κίνδυνο την υγεία τους και την υγεία των πολιτών;

Πριν από χρόνια, ένας φίλος μου είχε πει πως η ιστορία επαναλαμβάνεται σε διάφορες χρονικές στιγμές. Στην ουσία δεν επαναλαμβάνεται σαν κύκλος (που απολήγει στο ίδιο σημείο που ξεκίνησε) αλλά σαν σπείρα διότι παράγεται παρόμοιο αποτέλεσμα σε παρόμοιες συνθήκες. Έτσι λοιπόν, να μην ξεχνάμε πως πριν από 200 χρόνια περίπου είχαμε πάλι στην Ευρώπη το φαινόμενο της καταπάτησης των εργασιακών δικαιωμάτων.
Το ψήφισμα είναι ακόμα ένα λιθαράκι στο βάρος που ανέχεται ο Έλληνας εργαζόμενος. Στις περισσότερες εταιρίες, οι παράνομες απολύσεις έχουν γίνει καθ' όλα "νόμιμες". Απολύονται γυναίκες έγκυοι, εργαζόμενοι λόγω της προσωπικής εμπάθειας που έχει ο προϊστάμενός τους, οι εργαζόμενοι παραλαμβάνουν μερικές φορές τον μισθό τους μετά από 6 μήνες και άλλα πολλά.
Η καταπίεση του εργαζόμενου αναπόφευκτα οδηγεί σε επανάσταση.
Η ζωή είναι μία σπείρα. Η ιστορία επαναλαμβάνεται και έχει αποδείξει στους αιώνες πως οι σημερινοί καταπιεσμένοι είναι οι αυριανοί επαναστάτες.