12/12/08

Κάτω η "Δημοκρατία"


Ο Αλέξης σκοτώθηκε από την σφαίρα ενός "Ειδικού Φρουρού" (κάτι τέτοιους έχουμε κι εμείς στο κτίριο που εργαζόμαστε). Η σφαίρα του τρύπησε την καρδιά. Πόσο ποιητικό φαίνεται: Η εξουσία χτυπά στην καρδιά τα παιδιά της, το μέλλον της.
Έχω εξοργιστεί. Δεν έχω θυμώσει. Με κατακλύζει οργή!
- Για την εμμονή κάποιων που θέλουν να δώσουν μία ταυτότητα στους κουκουλοφόρους όταν εκείνοι απαρτίζονται από παιδιά, αστυνομικούς - προβοκάτορες - παρακρατικούς

- Για την αδράνεια των πολιτών που δεν έχουν πιέσει τα συνδικάτα και σωματεία τους να στηρίξουν τα παιδιά τους, το μέλλον τους
- Για το ότι οι Έλληνες θεωρούν δεδομένο και φυσιολογικό να τον τρομοκρατούν στην εργασία του (οι εργοδότες), στον δρόμο (οι μπάτσοι), στην οικονομική του κατάσταση (το κράτος)
- Για το γεγονός πως ένα παιδί σκοτώθηκε και έχει σπιλώσει την μνήμη του ο Κούγιας, ο Καραμανλής, οι δημοσιογράφοι

- Για το ότι ο Έλληνας έχει μνήμη χρυσόψαρου και ξέχασε την Πάρνηθα, την Ηλεία, το Sea Diamond, το Σάμινα, την Vodafone, την Siemens, το Βατοπέδι και θα ξεχάσει και αυτό μόλις καλογυαλιστούν οι βιτρίνες της Ερμού.
- Για το γεγονός πως πολιτικοί και αναλυτές βγαίνουν στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση και αλληλοκατηγορούνται για λάθη του παρελθόντος μπροστά σε μαθητές χωρίς να ρίξουν μια ματιά στο παρόν (οι μαθητές τους έβρισαν στην εκπομπή του Ευαγγελάτου).
- Για την ισχυρή αστυνομική δύναμη που εμφανίστηκε στην κηδεία του παιδιού πυροβολώντας αδιακρίτως στον αέρα για "εκφοβισμό" (για να εκφοβίσει κάποιος αστυνομικός με το όπλο του, πρέπει να πάρει πρώτα την έγκριση από την διοικούσα αρχή, φαντάζεστε δηλαδή τι διαδικασία χρειάζεται για να πυροβολήσει για να σκοτώσει).
- Για την αδράνεια του κράτους απέναντι στις υλικές καταστροφές
- Για το ότι οι πολίτες φοβούνται περισσότερο για την ασφάλειά τους στους δρόμους και δη μην φάνε καμία αδέσποτη πέτρα στο κεφάλι (πιο πιθανό είναι να φάει ξύλο από τα ΜΑΤ παρά πέτρα από τους κουκουλοφόρους) από το να αφυπνιστούν και να παρατήσουν τους καναπέδες τους και τα τηλεκοντρόλ και να βγούνε στους δρόμους.
- Για την απολογία του αστυνομικού μέσω του κυρίου Κούγια που υπονομεύει την μνήμη του Αλέξη και τις κραυγές απελπισίας των παιδιών.

- Για το ότι θέλουν να πιστέψουμε πως το 90% των σφαιρών που ρίχνονται με όπλο εξοστρακίζονται δεν βρίσκουν τον στόχο τους.

- Για εκείνους που λένε φράσεις όπως: "Ασύμμετρη Απειλή" και τώρα λένε "Αποκλίνουσα Συμπεριφορά" ώστε να μας απενοχοποιήσουν και να ενοχοποιήσουν κάποιους άλλους (αυτούς που θέλουν να φοράνε κουκούλα με "ταυτότητα".

- Για τα λόγια του ειδικού φρουρού που δεν έδειξε καμία μεταμέλεια και υπονόμευσε την ποιότητα του Αλέξη με ψέματα περί αποβολών του από το σχολείο του (ευτυχώς που το σχολείο Μοραΐτη έγραψε μία εξαιρετική επιστολή που αναφερόταν στην αλήθεια).
- Για την στάση της κυβέρνησης. Η μόνη αναφορά που έκανε ήταν σε μέτρα της ανοικοδόμηση των καταστημάτων.
- Για τα ψέματα που ακούμε στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση πως γίνονται επεισόδια στις πορείες όταν κάτι τέτοιο εκείνη τη χρονική στιγμή απέχει τρομαχτικά από την αλήθεια.
- Για την προπαγάνδα των κρατικών καναλιών και την υπέρτατη υποκρισία του κύριου Παυλόπουλου που αναφέρθηκε σήμερα πως οι εποχές της πολιτικής προπαγάνδας μέσα από τα ΜΜΕ είναι ξεπερασμένη εδώ και πολλά χρόνια

- Για το ότι κανείς τελικά δεν παραιτήθηκε σε αυτή τη χώρα λες και κάνουν όλοι καλά τη δουλειά τους

- Για την στάση της αντιπολίτευσης και των λοιπών κομμάτων που τελικά κατέληξαν να τρώνε το ένα το άλλο πάνω πριν καλά καλά την κηδεία του παιδιού.

- Για την διαφήμιση του Αλογοσκούφη που έπαιξε ταυτόχρονα σε όλα τα κανάλια την ημέρα που έγινε παρανάλωμα η Αθήνα. Σκεφτείτε αυτή την διαφήμιση την πληρώσαμε όλοι μας επί 10 εκείνα τα 15 δευτερόλεπτα.
- Τέλος με εξοργίζει πως κανείς μα κανείς δεν ακούει αυτά τα παιδιά. Δεν τα άκουσε όταν μάχονταν στους δρόμους για το άρθρο 16, δεν τα άκουγε κανείς όταν βροντοφωνάζανε τα αθάνατα συνθήματα "Ψωμί - Παιδεία - Ελευθερία", δεν τα ακούει κανείς ούτε τώρα με το σύνθημα "Κάτω η Δημοκρατία".
Αν με 35% εκλέγεται κυβέρνηση, αν εμπλέκονται υπουργοί και βουλευτές σε τρομαχτικής ισχύς σκάνδαλα και τις σκαπουλάρουν έχοντας το πολιτικό άσυλο, αν η κυβέρνηση δίνει 28 εκατομύρια στις τράπεζες όταν οι πολίτες της ανήκουν εν γνώσει της στην κατηγορία των 700 ευρώ, τότε ούτε κι εγώ την θέλω αυτή τη Δημοκρατία.
Θα κλείσω με την συγκλονιστική επιστολή των μαθητών που έστειλε η ΠΟΣΔΕΠ στην εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ.

«Μη ρίχνετε άλλα δακρυγόνα, εμείς κλαίμε κι από μόνοι μας»
«δεν είμαστε γνωστοί άγνωστοι, ούτε κουκουλοφόροι, είμαστε τα παιδιά σας».
«Θέλουμε έναν καλύτερο κόσμο. Βοηθήστε μας. Δεν είμαστε τρομοκράτες, 'κουκουλοφόροι', 'γνωστοί - άγνωστοι'. Είμαστε τα παιδιά σας. Αυτοί, οι γνωστοί- άγνωστοι... Κάνουμε όνειρα -μη σκοτώνετε τα όνειρά μας! Έχουμε ορμή
-μη σταματάτε την ορμή μας. Θυμηθείτε. Κάποτε ήσασταν νέοι κι εσείς. Τώρα κυνηγάτε το χρήμα, νοιάζεστε μόνο για τη 'βιτρίνα', παχύνατε, καραφλιάσατε, ξεχάσατε. »
"Περιμέναμε να μας υποστηρίξετε. Περιμέναμε να ενδιαφερθείτε, να μας κάνετε μια φορά κι εσείς περήφανους. Μάταια. Ζείτε ψεύτικες ζωές, έχετε σκύψει το κεφάλι και περιμένετε τη μέρα που θα πεθάνετε. Δεν φαντάζεστε, δεν ερωτεύεστε, δεν δημιουργείτε! Μόνο πουλάτε κι αγοράζετε. Υλη παντού. Αγάπη πουθενά. Πού είναι οι γονείς; Πού είναι οι καλλιτέχνες;
Γιατί δεν βγαίνουν έξω να μας προστατέψουν; μας σκοτώνουν. Βοηθήστε μας...».

Μπορείτε να κατεβάσετε το T-Shirt για να το τυπώσετε σε στάμπα από εδώ

6 σχόλια:

  1. Απο τα καλύτερα κείμενα που έχεις γράψει ποτέ, και απο τους χειρότερους τίτλους που θα περιμενα να δω σε blog.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ήθελα να είναι πιασάρικος ο τίτλος... χι χι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Εγω το είπα και θα το ξαναπώ...Θεωρώ μεγάλο γίδι οποιον ακούω να λέει για τα μαγαζιά του "κοσμάκη". Εμείς, ο μαλάκας ο κοσμάκης ευ8ύνεται για τη κατάσταση που έχουμε φτάσει...ΝΤΡΟΠΗ ΜΑΣ!!! Για τον τίτλο συμφωνώ κι εγώ. Τα εισαγωγικά βάλτα μόνο στο "Δημοκρατία"...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πολιτική προπαγάνδα από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης είναι μόνο. Ποιός θέλει να ακουστεί ο πραγματικός λόγος αυτής της εξέγερσης. Ένα πράγμα μόνο θα σου πω: Ακόμα δεν έχουμε δει τα αποτελέσματα της οικονομικής κρίσης. Όταν θα φανούν αυτές οι στιγμές που ζούμε θα φαντάζουν σαν παιδικό πάρτι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Ανεξάρτητα από το αν συμφωνώ με την βία (απλά, δεν μπορώ να την χειριστώ) --- ποιος της ηλικίας μου (..ήντα) και λιγότερο (..άντα) που έχει 15άχρονο παιδί έχει τη μούρη να του πει ότι είναι παράνομο?

    Ποιος δεν κάνει αρπαχτές, φοροδιαφυγές, αυθαίρετο χτίσιμο, παράνομο παρκάρισμα, φακελάκι κλπ κλπ

    Και να μην ακούσω τα γνωστά, με τέτοιο κράτος τί να κάνεις? Εμείς είμαστε το κράτος, δική μας είναι η αστυνομία, η κυβέρνηση, οι τράπεζες και όλοι αυτοί. Καρκινώματα από το σώμα μας.

    Αυτά για το συναίσθημα. Για την λογική...χμμμ...συνήθως, σε τέτοιες φάσεις, οι φέροντες τα καρκινώματα στρέφονται σε συντηρητικές λύσεις. Αυτό είναι που φοβάμαι.

    Στέλλα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Την λύση θα την δώσουν τα παιδιά. Πάντα έτσι γινόταν και πάντα έτσι θα γίνεται. Οι κινητοποιήσεις οι διαδηλώσεις υποδεικνύουν το συναίσθημα. Το επόμενη βήμα είναι οι πράξεις. Προσφυγές!
    Φαντάσου αν ένας ελληνικός λαός προσφύγει το ευρωπαϊκό δικαστήριο για τα σκάνδαλα που έγιναν σε βάρος του.
    Φαντάσου και μόνο να αρχίσουν μηνήσεις στο δικαστήριο της Χάγης για τον παράνομο και καταχρηστικό νόμο περί Υπουργικού ασύλου.
    Φαντάσου να μηνυθούν οι πρώην υπουργοί, πρωθυπουργοί, οι νυν και πρώην βουλευτές όλοι εκείνοι που βοήθησαν στο να επικρατήσει αυτό το κοινωνικό και πολιτικό σύστημα της κλεψιάς και το ψέματος νόμιμα.
    Ένας να κάνει την αρχή, πολλοί θα ακολουθήσουν. Κάτι τέτοιο θα πάρει πολύ χρόνο όμως υπάρχουν λύσεις.
    Διότι όταν ο πολίτης βλέπει πως οι ισχυροί δεν τιμωρούνται το μόνο πράγμα που έχει να κάνει είναι επιβιώσει (ή να βάλει στόχο να γίνει κι αυτός ισχυρός). Με τέτοια πρότυπα που μπορεί να βαδίσει το μέλλον μας, τα παιδιά μας;
    Άκουγα από συμπολίτες μας που έλεγαν πως ο «εχθρός» δεν είναι ορατός. Πιστεύω πως ο «εχθρός» είναι όσο ορατός όσο δεν υπήρξε ποτέ, εμείς επιλέγουμε να μην τον βλέπουμε και να κοιτάζουμε την δουλειά μας και αποδεχόμαστε την κλεψιά, την λαμογιά, το ψέμα στην ενημέρωση, το έγκλημα σαν κομμάτι την καθημερινότητά μας. Να ΜΗΝ το επιτρέπουμε. Να αντιδράμε, όχι βίαια, αλλά νόμιμα (ποιός νόμος υπάρχει πλέον που μπορεί να προσδιορίσει το ήθος, το καλό και το κακό);

    ΑπάντησηΔιαγραφή