Ιός Wii: Πανδημία στα σπίτια μας!

Όλα ξεκίνησαν από τότε που ο άντρας μου, μου έκανε δώρο για τα Χριστούγεννα την μικρή κονσολίτσα Wii.
Ο κύριος Simic (ο σύντροφος και το φως της ζωής μου) δεν ήταν ποτέ fan των ηλεκτρονικών παιχνιδιών. Προσπάθησα να τον βάλω στο κόλπο αλλά μάταιος κόπος. Το μόνο παιχνίδι που έπαιζε με ευχαρίστηση ήταν το Loco Roco για PSP. Έτσι από αγάπη και τρυφερότητα μου έκανε δώρο το Wii στις 25 Δεκεμβρίου.
Όταν το συνδέσαμε και του έδειξα το gameplay του Wii Sports (συγκεκριμένα το τένις), έμεινε με το στόμα να χάσκει ορθάνοιχτο. Έγινε το κακό και όποτε γυρνούσα στο σπίτι από την δουλειά, έβλεπα τα έπιπλα του σαλονιού εξαφανισμένα και τον κύριο Simic να παίζει τένις με σθένος. Την πρώτη μέρα που είδα τον Simic να παίζει με τέτοιο πάθος κατάλαβα πως είχε κολλήσει για τα καλά το επικίνδυνο μικρόβιο!
Έτσι λοιπόν κι εμείς από την χαρά μας (χωρίς να γνωρίζουμε πως κουβαλάμε την επικίνδυνη ασθένεια) καλέσαμε τους φίλους μας να παίξουμε όλοι μαζί με το φοβερό Wii. Το αποτέλεσμα ήταν πως ο ιός που είχε κολλήσει ο κύριος Simic, μετανάστευσε στους φίλους μας, στην κουμπάρα μας και το χειρότερο, στον σκύλο μας! Η καημένη η Debra (ο σκύλος) άρχιζε να ουρλιάζει σαν λύκος όποτε παίζαμε bowling ή box.
Ο κόσμος άρχιζε να τρελαίνεται! Πρώτα η φίλη μου η Ζωή, έπεισε το αγόρι της να αγοράσει Wii, ο οποίος από ότι φάνηκε δεν ήταν και δύσκολος στην απόφασή του. Μετά το μικρόβιο το κόλλησε ο φιλαράκος μου ο gel και τώρα πλέον αναμετρόνται με την αγαπημένη του Δώρα στα γήπεδα γκολφ του Wii Sports.
Το μικρόβιο είχε αρχίζει να δημιουργεί αποικία και στους φίλους των φίλων μας. Το τελευταίο κρούσμα που διαπιστώθηκε μέχρι τώρα στον φιλικό μας κύκλο, σημειώθηκε στην κουμπάρα μου. Είχε κολλήσει πριν από αρκετό καιρό τον ιό του Wii όμως το πολεμούσε ο οργανισμός της με νύχια και με δόντια! Ερχόταν συχνά – πυκνά σπίτι μας για επίσκεψη (τάχα μου) για να παίξει bowling και σταματούσε το παιχνίδι λίγο πριν της κοπεί ο τένοντας στο χέρι (δηλαδή κατά τα χαράματα). Αλλά Wii δεν έλεγε να αγοράσει για να παίζει με το γκομενέτε στο σπίτι της. Τελικά κατέθεσε τα όπλα μετά από πολύμηνη μάχη με τον επιθετικό ιό και σήμερα είναι μία περήφανη ιδιοκτήτρια ενός Wii.
Πέρα από την πλάκα, έχω την εντύπωση πως κάνω τους φίλους μου να ξεπαραδιάζονται διότι επηρεάζονται από τα παιχνιδάκια που έχουμε στο σπίτι μας. Όμως ο καθένας είναι υπεύθυνος για τις δικές του πράξεις και αγορές και στο κάτω – κάτω ο κάθε οργανισμός έχει διαφορετικές «αντιστάσεις» σε τέτοιου είδους «ιώσεις». Προσωπικά δεν έχω αναπτύξει ακόμα αντισώματα παρότι είμαι χρόνια gamer.