Το μήλο κάτω από την μηλιά

Έλεγε κάποτε το φιλαράκι μου ο Tsikis: «καλά, θα μου γίνεις κι εσύ σαν εκείνα τα ψωνάκια που όταν βλέπουν το μηλαράκι της Apple το προσκυνάνε;»
Η αλήθεια είναι πως ο πρώτος υπολογιστής με τον οποίο είχα επαφή ήταν ένα Macάκι ασπρόμαυρο, πανέμορφο (για την εποχή του) και «ζουμπουρλούδικο». Όμως όσο και να ήθελα λόγω εργασίας να αποκτήσω ένα Mac, τόσο η τιμή του με απέτρεπε για να τον αγοράσω. Με τα χρόνια ασφαλώς τα Mac εξελίχθηκαν. Άκουγα φίλους και γνωστούς να λένε: «Είδες τον καινούριο Macintosh; Είναι πανέμορφος». Δεν τολμούσα ούτε να κοιτάξω διότι η αρχή αγοράς ενός υπολογιστή Apple ήταν η αρχή του παντός και συγκεκριμένα η αρχή του ξεπαραδιάσματος.
Όταν δεν κοιτάς δεν σε πιάνει θλίψη για κάτι που δεν μπορείς να αποκτήσεις. Οπότε δεν κοιτούσα. Ήρθαν μετά από κάποια χρόνια και τα ipod στην αγορά τα οποία σνόμπαρα περιφρονητικά λέγοντας διάφορες δικαιολογίες όπως: η Apple ξεπουλήθηκε στον Gates, πως είναι ασύμφορο να πάρεις ένα mp3 player ipod, πως η Apple τώρα πλέον πουλάει design όπως και όλος ο κόσμος.
Ε, βρήκα το κόλπο να βγάλω την προσωπική μου προπαγάνδα ενάντια στα ipod μόνο και μόνο για να αποφύγω την επαφή με αυτή την πανάκριβη τεχνολογία. Όλοι οι φίλοι μου (όχι ότι είναι μπρούκλιδες τα παιδιά) είχαν αποκτήσει ο καθένας από ένα ipod και μου το κουνάγανε στη μούρη επιδεικτικά. Δεν μάσησα, πήρα PSP με τα ίδια χρήματα που παίρνεις ένα ipod στο οποίο ακούς mp3, παίζεις ΚΑΙ παιχνίδια ΚΑΙ έχει wifi internet access KAI έχει οθονάρα Sony.
Πέρασε ο καιρός που η φιλενάδα μου η Ελενίνζα (μεγάλος fan των ipod) με πληροφόρησε πως θα κυκλοφορήσει τον Οκτώβριο ένα καταπληκτικό πράγμα της Apple που θα είναι ipod, κινητό τηλέφωνο με wifi στέλνοντάς μου το αντίστοιχο preview video (www.apple.com/iphone).
Πράγματι ήταν ένα εντυπωσιακό πράγμα, μία τεχνολογία που ζηλέψαμε στο Minority Report, ένα minimal designάτο gadgetάκι, ένα υπέροχο μηχάνημα που κάνει 400$ και που όταν έρθει στην Ευρώπη θα κάνει τα ίδια σε ευρώ. Έφαγε τη Ελενίντζα ένα μπινελίκι του στυλ: «και δεν παίρνω ένα PS3 που έχει bluray dvd player προσθέτοντας άλλα 100 ευρώ; Άκου εκεί 400$, στην Ελλάδα θα κάνει καμία 600άρα μόνο και μόνο επειδή μπορείς και αγγίζεις την οθόνη να την στριφογυρίζεις έχοντας ένα κινητό – τσίρκο Medrano;»
Ό,τι και να έλεγα το μικρόβιο (βλέπε μικρόβιο Wii) μπήκε στον οργανισμό μου. Το απόκτησα (ο αντρούλης μου, μου το έκανε δώρο για τις γιορτές) και δεν μπορώ να σταματήσω να μην ασχολούμαι με αυτό. Το χειρότερο είναι πως δεν μπορώ να μην το μοστράρω κάθε στιγμή που έχω την δυνατότητα να το κάνω. Ασφαλώς όμως όλα πληρώνονται κάποια στιγμή και η προπαγάνδα που έκανα τόσα χρόνια μου ήρθε σαν σφαλιάρα όταν μου τηλεφώνησε ένας apple-fan φίλος λέγοντάς μου: «Αίσχος!» κλείνοντάς μου το τηλέφωνο.
Ο Tsikis δε, με άρχισε στο μπινελίκι: «Θα γίνεις σαν την κουμπάρα σου που βλέπει μηλαράκι και γίνεται αλοιφή για τον ήλιο, που υπάρχουν κινητά που κάνουν περισσότερα πράγματα από αυτή τη σαχλαμάρα, που έπιασα ένα iphone στα χέρια μου και ήταν σαν να πιάνω μία θερμάστρα...» και πάει λέγοντας.
Ήρθε και ο Τσίκης παραμονή Χριστουγέννων για γιορτινή βενγκέρα και του κόπηκε η μιλιά. Είπε μόνο ένα πράγμα: «Πάλι θα ξοδευτούμε»...

P.S.: Χρόνια πολλά σε όλους τους gamers και non gamers: Εύχομαι στους gamers να έχουν μεγαλύτερη ποικιλία σε καλά παιχνίδια με το νέο έτος και στους non gamers να βρεθεί εκείνο το παιχνίδι ή η κονσόλα που θα τους κολλήσει for life!